Awersja seksualna to bardzo częsty problem. Nieprawdą jest również, że dotyka tylko kobiet – kwestia ta dotyczy także panów.
Hipolibidemia – garść statystyk
Nazywana również anoreksją seksualną, hipolibidemia jest jednym z zaburzeń libido. W przeciwieństwie do hiperlibidemii, czyli wzmożonego popędu płciowego, charakteryzuje się niedoborem potrzeb seksualnych. Jest to również jedno z najczęstszych zaburzeń libido na świecie – szacuje się, że na oziębłość seksualną cierpi aż 30-40 proc. kobiet. Płeć nie jest tutaj przypadkiem: wiele pań anoreksja seksualna dotyka w połogu. Aby można było zdiagnozować hipolibidemię, u pacjenta muszą pojawić się dwa podstawowe objawy: brak fantazji seksualnych i myśli o współżyciu seksualnym oraz wyraźnie odczuwany dyskomfort z tego powodu. Również mężczyźni cierpią z powodu oziębłości seksualnej – tym bardziej że często wymaga się od nich dużej witalności i potencji. Oziębłość stanowi tym większy problem, że trudno leczyć ją przy pomocy psychoterapii: często po zakończeniu oddziaływań terapeutycznych, problem powraca [2].
Diagnostyka oziębłości seksualnej u mężczyzn
Większość zaburzeń seksualnych u mężczyzn ma podłoże natury psychicznej. Dość rzadko zdarzają się sytuacje, w których winowajcą okazuje się wada budowy prącia (na przykład uszkodzenie ciał jamistych, uniemożliwiające pełny stosunek seksualny) lub też obniżony poziom męskich hormonów płciowych. Zazwyczaj wizyta lekarska rozpoczyna się więc od wywiadu. Oziębłość seksualna u mężczyzn bardzo często spowodowana jest stresem lub niską samooceną. Jej pojawieniu się sprzyjają także niezdiagnozowane choroby psychiki: depresja, nerwica oraz fobia społeczna. W tym przypadku lekarz lub psycholog powinien wdrożyć terapię mającą na celu wyleczenie choroby; usunięcie objawu w postaci oziębłości seksualnej jest niewystarczające. Niekiedy za anoreksję seksualną odpowiada także brak identyfikacji z własną płcią, problem w związku lub znudzenie i przesyt współżyciem seksualnym. Terapia oziębłości seksualnej zazwyczaj odbywa się u seksuologa. Przede wszystkim, stara się on zredukować utarte nawyki myślowe dotyczące seksu u pacjenta oraz wdrożyć korzystne schematy postępowania. Oprócz psychoterapii pacjentowi zalecane są też często naturalne środki farmaceutyczne, wzmacniające popęd płciowy i powodujące dzięki temu zwiększone zainteresowanie seksem.
Więcej na temat spadku zainteresowania seksem u mężczyzn >>
- Bossini L. et. al. Dysfunkcje seksualne, choroby psychiczne a jakość życia – praca przeglądowa. Psychiatria Polska 2014; 48(4): 715–726.
- Iniewicz G., Strzelczak A Pożądanie w odpowiedzi – nowe spojrzenie na hipolibidemię u kobiet. Psychiatria Polska 2013; 47(6): 1123–1132.