ERM II jest to mechanizm kursów walutowych (ang. Exchange Rate Mechanism), wprowadzony w życie 1 stycznia 1999 roku. Jego celem jest utrzymanie stabilnych kursów walutowych pomiędzy euro a uczestniczącymi w nim walutami narodowymi. Uczestnictwo w ERM II jest jednocześnie jednym z kryteriów z Maastricht, inaczej zwanych kryteriami konwergencji, które należy spełnić dla wprowadzenia wspólnotowej waluty.
Państwo wykazujące chęć włączenia się do strefy euro, może dołączyć do mechanizmu kursów walutowych pomimo braku spełnienia pozostałych kryteriów. Wówczas mogą one zostać zrealizowane w trakcie przebywania w ERM II.
Mechanizm kursów walut ma na celu łączenie kursów walut państw członkowskich ze wspólnotową walutą Euro. ERM II ma zatem za zadanie stworzenie środowiska dla utrzymania stabilności kursów państw członkowskich, a tym samym dla realizacji kryterium walutowego, gdzie wahanie kursu nie może przekroczyć +/- 15% w okresie minimum dwóch lat uczestnictwa. Przedział ten w wyjątkowych sytuacjach może być zmieniony przez Komisję Europejską i Europejski Bank Centralny na wniosek państwa członkowskiego, po konkretnym uzasadnieniu danej sytuacji.
Przystąpienie do Unii Europejskiej, wraz z przyjęciem dorobku prawnego Wspólnot Europejskich i Unii Europejskiej, zmusza Polskę do wprowadzenia euro. Zakładano, że obecna waluta stanie się częścią systemu ERM II w 2007 roku, by w styczniu 2009 roku można było wprowadzić walutę euro. Ze względu na deficyt sektora rządowego i samorządowego, założenia te nie zostały wprowadzone i zostały przesunięte na 2012 rok. 28 października 2008 roku rząd przyjął program przystąpienia do strefy euro. Potwierdzono w nim termin przyjęcia euro w roku 2012 roku. W 2015 przyjmowano, że przystąpienie do ERM II i wprowadzenie euro możliwe jest najwcześniej około 2020 roku.