Ząb zwany zatrzymanym to taki, który pod względem anatomicznym rozwinął się prawidłowo, jednak z jakiegoś powodu nie wyrżnął się z dziąsła lub wręcz pozostał w kości szczęki bądź żuchwy. Zęby zatrzymane potrafią stać się przyczyną wielu nieprzyjemnych dolegliwości, jak również wpływać niekorzystnie na estetykę uśmiechu, dlatego przeważnie należy je usunąć. Co jeszcze warto wiedzieć na ten temat?
W niektórych sytuacjach zęby zatrzymane wymagają chirurgicznego wydobycia na wierzch i wprowadzenia do łuku zębowego metodami z zakresu ortodoncji. Proces ten, nazywany ściąganiem zębów zatrzymanych, dotyczy z reguły kłów (zwłaszcza górnych), czasami także piątek, a w rzadkich przypadkach – jedynek i dwójek. Usuwa się zaś z kolei najczęściej niewyrżnięte ósemki.
Wskazania do usunięcia zęba zatrzymanego
Wśród powodów, dla których zaleca się usunięcie zęba zatrzymanego, wymienić warto:
- brak wystarczającej ilości miejsca w łuku zębowym (skutkujący np. stłoczeniem zębów przednich),
- problemy w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego (jak choćby ból przy szerokim otwieraniu ust, ale także szczękościsk),
- nieprawidłowy zgryz,
- naciskanie niewyrżniętego zęba na nerw lub ząb sąsiadujący,
- stany zapalne w okolicy zęba zatrzymanego,
- profilaktykę chorób przyzębia, złamań kości szczęki i żuchwy czy zaniku (tzw. resorpcji) korzenia sąsiedniego zęba.
Przebieg zabiegu
Zabieg usunięcia zęba zatrzymanego to procedura chirurgiczna polegająca na rozcięciu dziąsła i odsłonięciu zęba zakrytego przez kość przy użyciu wiertła, a następnie usunięciu go specjalnymi dźwigniami (tzw. dłutowanie). – „Aby zapobiec konsekwencjom znacznego ubytku kości powstałego wskutek zabiegu, wypełnia się go preparatem kościozastępczym” – dowiadujemy się w krakowskim Gabinecie Stomatologii Patykiewicz. – Na koniec zakłada się szwy oraz opatrunek uciskowy, a także aplikuje chłodny kompres – dodaje nasz rozmówca.
Możliwe powikłania
Z uwagi na wysoki stopień skomplikowania zabiegu istnieje niestety pewne ryzyko wystąpienia powikłań, do których należą:
- uszkodzenie korzeni lub koron zębów sąsiadujących,
- uszkodzenie nerwu zębodołowego (przy usuwaniu dolnych ósemek),
- powstanie przetoki ustno-nosowej (przy usuwaniu górnych trójek),
- perforacja zatoki szczękowej (w przypadku górnych ósemek).
Precyzyjne zaplanowanie poszczególnych działań przez chirurga twarzowo-szczękowego, a więc też istotne ograniczenie skutków ubocznych, możliwe jest na podstawie wykonanego uprzednio zdjęcia rentgenowskiego lub tomografii komputerowej.
Po zabiegu
Pacjent, któremu usunięto zatrzymanego zęba, przyjmuje zazwyczaj antybiotyk i środki przeciwbólowe (oraz preparaty osłaniające żołądek). Stosować też powinien specjalną szczoteczkę do zębów i tzw. miękką dietę, a także płukanki przeciwzapalne. Obrzęk i ból powinny ustąpić po 2-3 dobach, po tygodniu zaś należy się udać na wizytę kontrolną, podczas której usuwa się szwy.